میگن یکی از بالاترین لذتهای بهشت، دیدار مومنان با همدیگه است.
تو چندتا آیه از قرآن داریم که "علی سررٍ متقابلین" یا "علی سررٍ مصفوفه"
: بهشتیان روی تختهایی روبروی هم میشینن.
اصلا انگار نگاه به هم میکنن و کیف میکنن. فقط ذات همین نگاه کردن خودش یکی از لذتهای بزرگ بهشته. صحبت کردن باهم که دیگه لذت بالاتره
یه وجه نازلتر همین موضوع هم توی دنیا هست. برای دیدار مومنان هم چنین لذتی وجود داره. و همینه که ما آدما وقتی کسی رو دوست داریم، دلمون برا هم تنگ میشه و میخایم زود به زود همدیگه رو ببینیم.
مثلا بعد از حدود یک سال که از آخرین تماس رفیقت میگذره، و تو مدام به خودت گفتی امروز دیگه زنگ میزنی به عاطفه و حالشو میپرسی! و نمیرسی زنگ بزنی.
یک ماه بعد رو تخته وایت بردت مینویسی: "زنگ به عاطفه" و باز نمیرسی
دوماه بعد یادآور میزنی تو گوشی: "زنگ به عاطفه حتما حتما" و باز .
آخرش بعد از یکسال پیامش میدی که کجایی دختر! دلتنگتم. بچه ت خواب که نیست زنگت بزنم.
و اون خودش سریع زنگ میزنه.
و انقدر ذوق کرده از شنیدن صدات که انگار دنیا رو بهش دادن. نمیتونه ذوقش رو از پشت گوشی پنهان کنه.
میگی: چطوری عاطفه؟
میگه: الهی قربونت برمممم
-خوبی؟ پسر گلت خوبه؟
-الهی فدات بشم سادات!
-خب بسه دیگه انقدر قربون صدقه من نرو! بیا ببینمت
-چشم عزیزدلم قربونت برم :| :| :|
-قربون عمت بری!
- :))))) فدات بشم من.
پ.ن1: عاطفه رو خیلی دوست دارم. فقط به خاطر دل پاک و زلالش. شاید از خیلی نظرها باهم تفاهم نداشته باشیم ولی انقدر زلاله که دلم نمیاد همچین رفیق پاکی رو از دست بدم. قدر رفاقتامونو داشته باشیم
پ.ن2:وقتی دیدار یه رفیق عادی همچین شعفی به آدم میده، دیگه ببینید وقتی تو بهشت جمال زیبای حضرات معصومین، پیامبر خوبی ها، امیرالمومنین و اولادشونو ببینیم چطوری میشیم! اصلا گلوله انرژی و نور میشیم :) ان شالله
درباره این سایت